2. Wszystkiego najlepszego !

Długo zajęło mi przekonywanie ojca, ale w końcu się zgodził. Wszystko było już prawie gotowe. Monic przez ostatnie kilka dni niemal zaprzyjaźniła się z Alvaro. Zaprosiła go nawet na swoją imprezę urodzinową. Zaczęłam się zastanawiać, jak on dogada się z najważniejszym gościem tych urodzin.

- Carmelku, ale na pewno nie obrazisz się jak zaproszę Alvaro ? - spytała.

- Oszalałaś - zaśmiałam się - To twoje party, możesz zapraszać kogo tylko zapragniesz -dokończyłam nie do końca przekonana, jak to wszystko wypadnie. Miałam tylko nadzieje, że nie zakończy się to tragicznie.

- Myślisz, że przyjdzie ? - przejmowała się, może zanadto.

- Zadzwoń do niego i się przekonaj.

- Jesteś pewna, że powinnam ?

- Oj no nie wygłupiaj się tylko dzwoń

Pomogłam jej wykręcić numer i odsunęłam się na bok, żeby jej nie przeszkadzać. Usiadłam przed telewizorem i włączyłam kanał sportowy. Na Canal + Gol leciała właśnie powtórka meczu Real Madryt kontra Athletic Bilbao. W telewizji nie było nic ciekawszego, więc postanowiłam zobaczyć jak przeciwnik sobie poradził.

Na boisko właśnie wchodziły dumne jedenastki, wszyscy z wysoko podniesionymi głowami. Podczas śpiewania hymnów, kamerzysta zbyt długo zatrzymał się na jednym z zawodników. Poniekąd ze wstydem musiałam przyznać, że bardzo dobrze wiedziałam jak nazywa się ten piłkarz. Siedziałam wpatrzona w niego jak w obrazek.

- Carmelita, co ty robisz ? - przyjaciółka stała zaskoczona, spoglądając to na mnie to na telewizor.

- E... Nie ja nic - mówiłam jak przyłapana na gorącym uczynku i szybko przełączyłam kanał.

- Czyżbyś nagle zaczęła kibicować Bilbao, a może co gorsza Realowi ? - śmiejąc się skoczyła na kanapę obok mnie.

- Patrzyłam na Kike Sola, widziałaś go ?!

***

- Co ja mam na siebie założyć ? - Monic jak szalona biegała, na godzinę przed wyjściem, po całym pokoju przymierzając już 5 sukienkę z kolei. Nie miałam już siły co chwile mówić jej, że wygląda oszałamiająco. Na szczęście miała jeszcze do wyboru tylko dwie sukienki.

Ja na szczęście nie miałam takiego problemu, ponieważ sukienkę kupiłam specjalnie na tą okazję. Gdy tylko ją zobaczyłam, wiedziałam, że muszę ją mieć ! Jedyne z czym miałam problem to torebka i biżuteria. Chociaż, mi to zajęło niecałe 15 minut, a hiszpance 6 razy dłużej. Na szczęście w końcu zdecydowała się na cudowną białą sukienkę. Najśmieszniejsze w tym wszystkim było to, że przymierzała ją jako pierwszą.

-Dziewczyny, taksówka już przyjechała ! Czas się zbierać !

Przez to całe zamieszanie nie zwróciłyśmy nawet uwagi na godzinę i ledwo wyrobiłyśmy się z przygotowaniami. Na szczęście to całe przedsięwzięcie nie mogłoby zacząć się bez

jubilatki.

***

- Wszystkiego najlepszego ! - krzyknęli goście, gdy tylko weszłyśmy na salę. Szybko odsunęłam się na bok, by nie tarasować im drogi i by w spokoju mogli złożyć jej życzenia. Nadchodził moment, pojawienia się specjalnego gościa. Trzymałam kciuki, żeby wszystko wypaliło, lecz niczego nie mogłam być pewna. 

- Te, Cule ! - usłyszałam, bo do Monic właśnie podszedł Alvaro. On również był dzisiejszą atrakcją wieczoru.

- Co ja mam ci życzyć - zamyślił się na chwilę - Wróć na dobrą stronę mocy, Real jest lepszy. No ale o czym to ja chciałem ... ? O, wiem ! Spełnienia marzeń, zdrowia, bla bla bla i najlepszego faceta na świecie.

Puścił jej zalotnie oczko, co nie uszło mojej uwadze. Monic jedynie zarumieniła się odrobinę i dziękując ucałowała go w oba policzki. 

- Dobra, dobra. Pora na mój prezent ! - wyciągnęłam przyjaciółkę z tłumu jej znajomych i wskazałam na  ustawione na samym środku krzesło. Posłusznie usiadła i pozwoliła zawiązać sobie oczy. 

- Wprowadźcie go - krzyknęłam do taty.

________________________________________________

Rozdział dedykuję Merche ! *.* Kochaaana jesteś, zresztą ty już wiesz :D 

Witam wszystkich nowych czytelników :* 

~`Sukienka Carmelity

~`Sukienka Monic